Nigdy nie wyobrażałam sobie, że w wieku szesnastu lat będę znajdowała się po drugiej stronie świata, bez rodziny i przyjaciół. Jadąc na wymianę musisz być gotowy na to, że nie będziesz miał wokół siebie najbliższych osób. Po przyjeździe do kraju wymiany zyskujesz drugą rodzinę i drugie życie.

Przed przyjazdem do Niemiec nie mogłam dopuścić do siebie myśli, że przez najbliższe 10 miesięcy będę mieszkała na wsi. Na wsi, gdzie jest mniej niż 500 mieszkańców, a na około są stodoły i pola. Aczkolwiek bardzo szybko przekonałam się, że życie tutaj jest równie przyjemne jak w mieście.

Szkoła, a raczej High School, jest w porównaniu do naszych szkół, OGROMNA. Jeśli chodzi o moją, mieści około 1,5 tysiąca uczniów i jest uważana za „małą”. Każdy uczeń ma swoje „ID”, które otwiera wszystkie drzwi wejściowe do szkoły i oczywiście musi mieć je przy sobie cały czas.

Ponieważ państwo Nakahara mieszkali na wyspie Kiusiu, nie otrzymałam biletu na pociąg, jak niektórzy szczęśliwcy, ale na kolejny samolot, ku radości mojego zdezorientowanego jeszcze błędnika. Po dwóch godzinach, emocjonujące spotkanie na lotnisku w Fukuoce. Witano mnie głośno, z transparentami i w atmosferze ogólnego zainteresowania ze strony podróżnych.

Pierwsze dni są dziwne, wstajesz i już jako zaspany człowiek mówisz w „nie swoim” języku, ale szybko ta dezorientacja mija, ponieważ zyskujesz tu drugą rodzinę, która staje na głowie, żebyś jak najszybciej się zaaklimatyzował.

Lipiec był bardzo pracowitym miesiącem, ponieważ w plany wakacyjne trzeba było wpleść przygotowania do przygody życia, jaką jest roczny pobyt za granicą. Ponieważ leciałam do USA, najważniejsze dla mnie było wyrobienie wizy. Proces ten był bardzo długi i męczący. Najpierw musiałam zrobić zdjęcie odpowiadające formatowi, następnie w Internecie wypełnić kilka formularzy. Potem czekało mnie spotkanie z konsulem.

YFU, wszystkie seminaria i otaczający mnie ludzie dali mi pełnię energii i motywacji do tego, żeby robić to, co oni. Podczas wymiany nauczyłam się naprawdę wielu rzeczy i chciałam tą wiedzą podzielić się z innymi, a szanse do tego dało mi właśnie YFU.

Polecam skontaktowanie się z rodziną przed wyjazdem dziecka. Krótka rozmowa telefoniczna lub na skypie podziała uspokajająco na mnie. Przedstawiłam swoje prośby i obawy, ustaliłam pewne rzeczy odnośnie opieki i zdrowia, poprosiłam o zabranie Córki z dworca i towarzyszenie jej podczas podróży promem.

Zamieszkałam u pani Bente w małym górzystym miasteczku o nazwie Tingvoll. Krajobraz tego miejsca zapiera dech w piersiach. Z każdego miejsca roztacza się cudowny widok na piękne wysokie góry oraz fiordy. Zostałam bardzo ciepło przyjęta przez domowników. Otrzymałam własny, przestronny pokój na pierwszym piętrze, który mogłam umeblować według swojego gustu.

Wiele osób mających zamiar wyjechać na wymianę pyta: Dlaczego powinienem wyjechać? Co osiągnę dzięki wymianie? Sama zastanawiałam się nad tym, ale na to pytanie byłam w stanie w pełni odpowiedzieć dopiero po powrocie do Polski. Wyjazd przerósł moje najśmielsze oczekiwania.

Krajem, który obrałam sobie jako cel, była (a tak w sumie to jest) Holandia. Państwo słynące z kolorowych tulipanów, wiatraków, chodaków i rowerów. Czy kiedykolwiek chciałam odwiedzić ten kraj? Oczywiście. Czy kiedykolwiek myślałam, że tu zamieszkam? Nigdy w życiu.